Dla kogo powstała metoda Integracji Sensorycznej? Jakie zachowania mogą sygnalizować zaburzenia z zakresu SI?
Dla kogo przeznaczona jest terapia SI?
Pierwotnie, metoda ta powstała dla dzieci z trudnościami w uczeniu się, ponieważ zaburzenia z zakresu integracji sensorycznej mogą znacznie utrudniać lub nawet uniemożliwiać efektywne uczenie się. Jednak metoda ta może być stosowana jako stymulacja rozwoju dzieci o prawidłowym rozwoju psychomotorycznym oraz jako forma profilaktyki ewentualnych trudności w nauce. Dodatkowo terapia SI wykorzystywana jest w pracy z dziećmi: z ciąż wysokiego ryzyka, urodzonych przedwcześnie lub znacznie po terminie, po porodach powikłanych lub przez cesarskie cięcie, z opóźnieniem rozwoju mowy, z opóźnieniem rozwoju psychoruchowego, niedowidzącymi i niedosłyszącymi, z ADHD, z autyzmem oraz z zespołami wad genetycznych.
Nigdy nie jest zbyt wcześnie na konsultację z terapeutą Integracji Sensorycznej, który pomoże w dostarczeniu dziecku doświadczeń niezbędnych do prawidłowego rozwoju. Dodatkowo, należy podkreślić, iż dzieci nie wyrastają z zaburzeń z zakresu integracji sensorycznej – ich problemy powiększają się wraz z wiekiem, a dzieci uczą się jedynie wytwarzać kompensacje, aby poradzić sobie z trudnościami.
Co powinno nakłonić rodzica do konsultacji z terapeutą SI?
Poniżej przedstawiam listę wybranych zachowań, które wiążą się ściśle z zaburzeniami integracji sensorycznej. Należy rozważyć konsultację jeśli:
- jest nadmiernie płaczliwe, niespokojne,
- nie lubi mycia włosów lub twarzy podczas kąpieli, nie toleruje czynności takich jak: czesanie, obcinanie włosów, paznokci, mycie zębów, smarowanie kremem, czyszczenie uszu itp.
- nie toleruje metek przy ubraniach, preferuje zawsze tylko bardzo przylegającą lub luźną odzież/ materiał,
- opiera się przed przytulaniem, wygina się w łuk lub odpycha opiekuna,
- ma problemy z zaśnięciem i wybudzaniem się,
- występują problemy podczas posiłków,
- preferuje określone konsystencje jedzenia (np. papki), występują problemy z rozszerzaniem diety,
- ma problemy z ssaniem, żuciem lub połykaniem,
- przy jedzeniu czuje przymus ciągłego wycierania buzi i rąk,
- ma trudności z samodzielnym piciem, żuciem i przełykaniem pokarmów (preferuje dania papkowate),
- nie lubi zabaw, przy których można się pobrudzić,
- nie czuje, że się ubrudziło,
- nie potrafi ani chwili wysiedzieć w miejscu, cały czas jest w ruchu,
- nie raczkowało w ogóle lub raczkowała bardzo krótko (powyżej 12 m. życia),
- denerwuje go jazda samochodem, bujanie na huśtawce lub wręcz przeciwnie cały czas mogłoby być bujane i kręcone,
- jest niezdarne, często się uderza o różne przedmioty (powyżej 12 m. życia),
- nie czuje, że się skaleczyło, uderzyło,
- nie lubi wchodzić na podwyższenia, czuje niechęć do zmian podłoża,
- nie lubi słuchać śpiewu, muzyki,
- mało wokalizuje lub w ogóle tego nie robi,
- nie odpowiada na polecenia słowne,
- jest wrażliwe na światło (zamyka oczy, denerwuje się, płacze),
- unika kontaktu wzrokowego,
- nie naśladuje rodzica (powyżej 10 m. życia),
- czynności samoobsługowe sprawiają mu problem, wykonuje je powoli i z duży trudem,
- wydaje się słabsze niż inne dzieci w jego wieku,
- sprawia mu trudność używanie otwartego kubka, łyżeczki i widelca,
- używa zbyt dużo siły do określonego zadania,
- jest ciągle w ruchu, non stop czegoś dotyka,
- ma trudności z równowagą: często się potyka,
- podczas siedzenia ma problemy z utrzymaniem pozycji, nadmiernie się rusza, spada z krzesła, kładzie się na stoliku itp.
- ma problemy z koncentracją, łatwo się rozprasza,
- jest nadwrażliwe emocjonalnie, impulsywne, łatwo się obraża,
- w porównaniu do rówieśników porusza się zbyt szybko lub za wolno,
- ma problemy z nauką nowych umiejętności ruchowych tj. jazda na rowerze, łapanie i rzucanie piłki,
- nie lubi rysować lub ma z tym problem,
- nie ma dominacji jednej ręki.
